the natural course of events

saatlerimiz genelde biraz gereksiz bulduğum hafta ortasını belki de cumayla olan kankalığı sebebiyle sevdiğim perşembeye bağlamanın vaktinin neredeyse geldiğini gösterirken, aklımda tek bir şey var: şu an bir avrupa şehrinde olmak, hayatla ilgili ne yaşayacaksam orada yaşamak istiyorum. öyle bir ruhani güç var ki bazen tam olarak konumlandıramadığım, istesem de kafamdakileri/kalbimdekileri bilgisayar ekranına dökmeme müsade etmiyor. ve ben durup dururken hayatımdaki tüm söylemlerimi, yaşadıklarımı spell checkten geçirip consider revising hakkımı kullanmak istiyorum.

enerjim, hayat sevincim, sosyal çevrem gibi; killer endinglerim de beni terketti ey halkım.
unutma beni.