bir: 2-3 sene süren ilişkiler yaşadıktan sonra yalnız kalınıp onunla bununla gezilen ama kimseye bağlanılamayan döneme rebound denir; forever alone değil. yani uzun ilişki bitiş acısı çekerken içinizden gelmeyen şeyleri çok yalnız ve cool olmanıza değil, kuyruk acısına bağlarsanız daha gerçekçi olur.
iki: etrafta doğru düzgün adam olmadığından ya da düzgünü size denk gelmediğinden sevgilisiz olmaya abazanlık denir; forever alone değil. yani "yanıyorum, kurudum, duvarlara tırmanıyorum" deyin canımı yeyin ama "hayat tarzım böyle yani forever alone bir insanım" derseniz kalp kırarım.
üç: hayatını sosyal paylaşım sitelerinde ve televizyon izleyerek geçirip evden çıkmamaya asosyallik, ya da iyi tarafıma denk gelirseniz depresyon denir; forever alone değil. yani siz mahallenin delisi kedili teyze olmanın pratiğini yaparken etraftan yalnızlıklar kraliçesi muamelesi beklerseniz daha çok beklersiniz.
durum budur.
