moshi moshi

insan yeni bir teknolojik alet edindiğinde, en az birkaç gün kendisini oyalayacak malzeme bulmuş oluyor. özellikleri keşfetmeler, eskisiyle yenisini karşılaştırmalar vesaire. teknoloji fakiri bi insan olduğumdan, başıma çok sık gelen bi olay değildir bu; ama bıçak kemiğe dayanmıştı ve bu kıza artık yeni bir cep telefonu lazımdı. hayatımdaki objelere anormal bağlı olduğum için (note to self: konuyla ilgili ayrıntılı blog yazılabilir) çok severek kullandığım portekiz haritası desenli nokia telefonumu değiştirmek bana çok zor geldi; ancak telefonu her gün şarja takarak da ömür geçmiyor. cep telefonunu sadece iletişim ve organizer amaçlı kullanan biri olarak, telefonda tek kriterim "güzellik"tir. nokia'nın birkaç sene önce çıkardığı design serisi telefonları bulmak imkansız olduğu ve aynı amaçla yeni çıkarmış olduğu l'amore serisi de bi boka benzemediği için, aylardır yeni telefon bakıyordum. isteklerim telefonculara garip gelir nitelikteydi: kapaklı istiyorum ama öyle afilli yandan çevirmeli, kaydıraklı falan değil, old school yukarı açılmalı. kız olmam herşeyin minyatürünü sevdiğim anlamına gelmez, küçük köpek bile sevmem ben, büyük telefon istiyorum. ve hayır, sırf güzel fotoğraf çekiyor diye bi telefona 1000lira vermeye niyetim yok. (bu noktada söylemeden edemiciim, yaşlı teyzeler gibi şu yeni para isimlendirmesine bi türlü alışamadım) herneyse, bütün aramalarım sonucu istemeyerek de olsa nokia sevdamdan vazgeçtim ve sağ üst köşede görmüş olduğunuz sony ericsson telefonu aldım. (telefon afilli değil ama resmi afilli olsun dedim) so far so good. güle güle kullanayım.

bütün bu serüveni yazdıktan sonra merak ettiğim nokta şudur: telefonundaki speed dial kişilerini belirlerken, önem sırasına göre değil de, hangi sayıya kim yakışır diye düşünüp ona göre karar veren bi ben mi varım?