Saturday, February 24

acıların çocuğuyum

haksızlıklarla dolu dünyamda, başıma gelmeyen kalmadı şu son günlerde. sevdiceğim kartalkayalarda geziyorken benim işe gitmek zorunda olmam yetmezmiş gibi fiziksel olarak bir enkaz durumundayım. uçuğum yeni geçmişti ki damağımda tanımlanamayan yaralar çıktı, su içsem yarıyo misali su içsem acıyo modunda bi insan oldum, dişim ağrıyo, kıçım ağrıyo, başım ağrıyo ve ben kusmak istiyorum.

fazla abartmamak lazım belki de; I'm alright, it only hurts when I breathe-literally.

1 comment:

Yağız Gönüler said...

Ooof of. Her sabah vdgrl'e tikladigimda hayata bakis acim degisiyor. Neseli oturdugum su laptop basinda hemen bunalim yaratiyorum triplere giriyorum. Mutlu mesut bir insanken, etrafa "vurmayin bana" seklinde bakiyorum. Yoruyosun beni hatun kisisi. Mutlu ol.

Poli Ana