bayramdı, günlerdir bloga girmiyorumdu, bunlarla ilgili yazmak istemiyorum. kafamda dönüp duran daha ciddi meseleler, cevaplanamamış daha hayati sorular var ve ben -başlıkta özetlendiği gibi- depresif ve felsefik bir döneme adım atmış bulunmaktayım. insan hayatı boyunca yapmak istediği meslekten sıkılmaya, altına imza attığı 3 senelik sözleşme ve 24 yaşına gelmiş olmanın bilinci nedeniyle tüm hayallerinden vazgeçtiğini hissetmeye başladığında içinde bulunulabilecek başka bir ruh hali bilmiyorum ben. her geçen gün hayatla ilgili daha önceden kurduğum hayalleri, yaptığım planları mail boxtaki gereksiz mailleri açmadan işaretleyip "delete" düğmesine basar gibi yokettiğimi hissediyor ve daha da bunalıyorum. bir yandan zaman (aslında her şey) çok hızlı ve aleyhime işliyor gibi gelirken, bugün ayın kaçı olduğunu öğrenmek için bilgisayarımdan yardım alıyorum; şarabım midemi yakmaya başlarken, asıl yangın içimde, biliyorum. şairane bişeyler yazmış olmak için değil.
gözyaşlarımızı bitti mi sandın?
Sunday, October 14
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
kendi yazdiklarimi okur gibi oldum bi an. kurtulmak icin soyle yapalim; bi kulüp acalim, sen patronice ol ben dj?
:)
ah voodoo, şu an 24 yaşındayım ve 3 yıllık bir iş sözleşmesine imza atacağımı planladığım bu günlerde kötü estetik ameliyat sonucu eve kapanmış, içine kapanmış, bu sıcakta ve bu mevsimde karalar bağlamış bi haldeyim. artık plan yapmıyorum, hayal kurmuyorum, hedef belirlemiyorum, alışveriş bile yapmıyorum, izliyorum öylece hayatı. çünkü herşeyi bu yaza ve ameliyat sonrasına ertelemiştim, o da elimde patladı. gözyaşlarımız bitmedi, bitmiyor ne yazık ki.
Post a Comment