everybody wants everybody else

commitment problemi, bazı hemcinslerim arasında kafese girmeme, nikâhı bir türlü basmama olarak tanımlansa da bana göre en saf haliyle herhangi ‘exclusive’ tabir edilen, tek eşliliği gerektiren ilişkiye dâhil olamama, içindeyken de uzun süre katlanamama durumudur. bu artık erkekler için öyle kanıksanmış bir durumdur ki, sokağın ortasında taşaklarını avuçlamaları gibi hiç garip karşılanmaz, ilişkideki boynuzlar bununla açıklanır ve ‘kafese girsin de nasıl girerse girsin’ den başlayıp ‘akşam eve dönsün de nerden geliyor olursa olsun’ a varan hülya avşar kafaları yaşatır beyinsiz hemcinslerime.

şu konuda anlaşalım, kesinlikle saçma bulduğum ya da küçümsediğim bir problem değil. çok doğal, insan kendini tek insana bağlamak istemeyebilir, denizde bir sürü balık vardır, ‘monotony’ ve ‘monogamy’ kelimeleri de durup dururken kafiyeli olmamıştır vs. benim konuyla ilgili sıkıntılarım başka. bir kere neden kendinde böyle bir hakkı görebilecek tek varlık erkek oluyor? "daha 20küsur yaşındayım, kendimi tek insana bağlamaya değer mi?" korkusu çok meşru ve herkesi sarabilecek bir korku. etrafta bir sürü kadın varsa (ki avrupadakilerin kendileri gelip teklif ediyor biliyorsunuz) yakın oranlarda erkek de var. üstelik bir erkeğin elindeki hazır kızı bıraktıktan sonra o denizlere dalıp yeni balıklar tutması sancılı bir işken biz allah vergisi organımızla verecek olduktan sonra bir alan her türlü buluyoruz. yani şu tavra katlanamıyorum: ilişkiye kendini adayan erkek aman allahım nasıl bir lütufta bulundu ne zorluklar yaşıyor; kadınsa sonunda çocukluk hayalleri gerçek oldu bir erkekle belki de evlenme ihtimali doğdu diye kıçını kırıp mutlu mutlu otursun işi ne. kazın ayağı öyle değil, bizim de gözümüzün döndüğü anlar oluyor, daha iyisini bulabilme ihtimali kafamızdan geçiyor. işte o noktada da ilişkiyi ayakta tutan şey zaten nedir, elinde olanla dışarıda yaşama ihtimalin olan şeyi karşılaştırır ve tercih yaparsın. bu, bu kadar basit. huzur arıyorsan ilişkide kalır, heyecan senin için daha önemliyse dışarıya adımını atarsın. bunu dürüstçe ifade eden ve ne aradığının farkında olan erkeklere lafım yok, bu şekil terk edilmiş kadınlara da “shit happens” der desteğimi veririm. ama işte diğer güruhun, yani “genç bir erkeğim ulan ben” gazının anlık ittirmeleriyle hareket eden ve eline junior dışında bir şey alamayan erkeklerin o “ıssız adam” triplerini -uyandırayım- yemiyoruz.