normalde 2 saat ders anlatmam gerekirken 6 saat ders anlatmış olmam işe küfrederek gitme sebebi gibi görünse de bugün iş hayatının para kazanmak dışındaki en büyük işlevi olan dertten tasadan uzaklaştırmak yönüyle yakın temas içinde olmuş bulunduğumdan sesimi çıkartmıyorum. nihayetinde dersimi yaptım, sporuma gittim, ezme-pınar beyaz-semizotu salatası-kızarmış ekmek-biradan oluşan akşam yemeğimi mideye indirdim ve bagno mio için sindirmeyi bekliyorum en hüzünlü halimle. bitsin artık bu dram, bu fotoroman dizesiyle bunalım paragrafıma son veriyorum.
son günlerde en büyük eğlencem, haber sitelerinin altına yorum yapan denyologlara "beğenmedim" butonuna 10 kere basmak suretiyle 'feedback' vermek. çünkü eminim zeka seviyesi eksilerde gezen bu insanlar yorum yazdıktan sonra 'halk' onların bu yorumlarına nasıl tepki vermiş dönüp bakıyorlar ve "beğenmedim" yazısı üzerindeki kırmızılık morallerini çok bozuyor. stupidity is a crime, elimden gelen ceza budur.
dün kadim dostum aycanın terasında uyuduğumdan ve ankara'ya güneş ilk o terasta doğduğundan bu sabah 6.30da uyandım. bir süre yatakta döndükten sonra tekrar dalmışım, ki bu ne kadar sikko bir durumdur bilenler bilir zira o durumda uyuduğunuzda bir saat sonra uyanıp öncesinde hiç uyumamış gibi uykusuzluktan ölür vaziyette olursunuz. bense o süre içersinde şöyle bir rüyayla başbaşaydım: lise görünümlü bir üniversitede beşiktaşlı futbolcuların konuşma yapacağını duyuyor ve bahsi geçen okula gidiyoruz. biz kapıda beklerken meğersem olay çoktan bitmiş ancak bizim haberimiz yok, bu esnada yanımıza gelen herkes benim ne kadar demet akalın'a benzediğimi söylüyor ben de deliriyorum. sonuç olarak beşiktaşlı futbolcuları da göremeden okuldan çıkıyorum. herhangi bir ayrılık sonrası "sen zaten şerefsizdin, ben seni hemen unuttum adamım" moduna girecek kadar seda sayan seyircisi olmadığımdan demet akalın kısmını geçiyor ve rüyayı bu cuma ankara'da yapılacak olan şampiyonluk kutlamalarına gidip gitmeme kararını alma aşamasında olmama yoruyorum.
bir de "I don't want the labour pains, I want the baby" şımarıklığını her daim yapma özgürlüğü istiyorum mümkünse.
son günlerde en büyük eğlencem, haber sitelerinin altına yorum yapan denyologlara "beğenmedim" butonuna 10 kere basmak suretiyle 'feedback' vermek. çünkü eminim zeka seviyesi eksilerde gezen bu insanlar yorum yazdıktan sonra 'halk' onların bu yorumlarına nasıl tepki vermiş dönüp bakıyorlar ve "beğenmedim" yazısı üzerindeki kırmızılık morallerini çok bozuyor. stupidity is a crime, elimden gelen ceza budur.
dün kadim dostum aycanın terasında uyuduğumdan ve ankara'ya güneş ilk o terasta doğduğundan bu sabah 6.30da uyandım. bir süre yatakta döndükten sonra tekrar dalmışım, ki bu ne kadar sikko bir durumdur bilenler bilir zira o durumda uyuduğunuzda bir saat sonra uyanıp öncesinde hiç uyumamış gibi uykusuzluktan ölür vaziyette olursunuz. bense o süre içersinde şöyle bir rüyayla başbaşaydım: lise görünümlü bir üniversitede beşiktaşlı futbolcuların konuşma yapacağını duyuyor ve bahsi geçen okula gidiyoruz. biz kapıda beklerken meğersem olay çoktan bitmiş ancak bizim haberimiz yok, bu esnada yanımıza gelen herkes benim ne kadar demet akalın'a benzediğimi söylüyor ben de deliriyorum. sonuç olarak beşiktaşlı futbolcuları da göremeden okuldan çıkıyorum. herhangi bir ayrılık sonrası "sen zaten şerefsizdin, ben seni hemen unuttum adamım" moduna girecek kadar seda sayan seyircisi olmadığımdan demet akalın kısmını geçiyor ve rüyayı bu cuma ankara'da yapılacak olan şampiyonluk kutlamalarına gidip gitmeme kararını alma aşamasında olmama yoruyorum.
bir de "I don't want the labour pains, I want the baby" şımarıklığını her daim yapma özgürlüğü istiyorum mümkünse.
3 comments:
yazık
olmadı bi de mayami yap sende
şu an dünya genelinde bir 6.30'da kalkıp, yarım saat 1 saat dolanmak (bu bölgelere göre farklılık gösteriyor) ve sonra aslında uykumu aldım, yarım saat daha dinlenip zımba gibi kalkarım dedikten sonra yatağa zımba gibi yapışma sendromu var...
uzmanlar konuyu araştırıyor, gelişmeleri izliyoruz...
Post a Comment