Friday night arrives without a suitcase

önümüzdeki haftanın tümünü kendine erken bayram tatili yapmış herkesin valizleriyle garlara akın ettiği bu güzide cuma gününde, 4 gün önce verdiğim sözü yerine getirerek evimden dışarı çıkmadım. şu saate kadar kinder süt dilimi+pingui, danone çikolata-çilekli puding ve patlamış mısır yiyerek, birikmiş blogları okuyarak, comedymax izleyerek ve adidas superstar 35. yıl serisinden captain tsubasa ayakkabısını alıp almama kararını vermeye çalışarak baya iyi dayandığımı düşünüyorum ama yavaştan gelmeye başladılar. yine de şu an beni evden alıp bir kahve içmeye götürme ihtimali olan tek insanın da tam beni ararken şarjının bitmiş olmasını bir işaret kabul ediyor ve kıçımın üzerinde oturuyorum.

dün dostum ebruberrinle arabada sigara içip karşılıklı 'yaralanmış kadın' konuşmaları yaparken sanıyorum liseden beri ilk kez bir radyoyu arayıp şarkı isteği yaptım. bütün o "artık hayatımızdaki erkeği alttan almalar, gereksiz adamların peşinden koşmalar bitti; hem bizim gibisini nereden buluyorlar zaten bırak biraz da onlar haketsin onlar sürünsün köpek gibi aşık olup egomuzu tamir etsinler sonra önümüze bakarız" konuşmalarından sonra pek tabii robbie williams - no regrets istedik ancak benim evimin mesafesi dinlememe elvermedi.

yalnız bu sevgiye aç, kırık egolu, adam harcamaya hazır halimle bile aylar önce bana aşkını ilan etmiş olup hala her sarhoş olduğunda aynı mevzuyu açan, "sarhoş kafanın ürünü bunlar boşver" serzenişlerime "benim hep aklımda ama tamamen çıkarsın hayatımdan diye korkumdan konuşamıyorum" laflarıyla gelen adamla oynamayıp "biz o konuyu kapattık" diyorum ya; sırf bundan dolayı bile takdir edilecek kadınım bence. bu 'kadınım' ağzı da demet akalın feat. seda sayan oldu biraz, ordan kaybettiğim puanla dengelerim gibi.