Maybe I'm happy and I just don't know it

bugün depresif olmayan bir blog yazmaya kararlıyım. hatta sevgili günlük tadında olsun nedir yani. haftasonu gruplarının sınavları yapıldı, çıkıldı, başkanla kfc ziyafeti çekildi, eve gelindi ve nip/tuck bekleniyor. sınav falan okunmayacak bugün; zira çok yorgunum.

aklıma abuk subuk şeyler geliyor şimdi, amaçsız geçtim ya bilgisayarın başına.. mesela jöle ne kadar garip bir yiyecek. şeffaf yapışkan ve tatsız gibi ama bir yandan da komik bir havası var. ayrıca saça sürülen o iğrenç maddeyle de adaş. çözemedim.
eskiden radyodan kasede şarkı çekerdik, ozamanlar ipod falan yoktu tabi. radyolar da şarkının orta yerine reklam girerlerdi bilmemneee efeeem diye. adiler.
rober hatemo diye bir adam var. eskiden nadide sultanla sevgiliydi bu. durup dururken o geldi geçen aklıma. saçmalık.
acil telefonlar diye bir liste var. 113- alo doktorum yanımda. böyle isim mi olur. sanki bu numarayı arayıp "alo doktorum yanımda merak etmeyin" diyoruz. fuzuli.
eski dizilerin gece kuşağında yeniden yayınlanmasını takdir ediyorum. mesela mahallenin muhtarları. kıymetini bilememişiz. bikere erkan can denen adamın temel rolünden çıkıp da nerelere vardığını görüyoruz. sonra her duruma uygun şarkı vardı o dizide. şahane.

bugün iş yok bende. nihayetinde i'm just a fucked up girl who's looking for her own peace of mind.