glycerine

birbirine zıt duyguların arasında ince bir çizgi olduğu doğrumudur, yoksa bu sadece bende mi böyle bilmiyorum ama bu korkutucu olduğu kadar hoş da bir şey. mutluyum, mutlusun, mutlu. öyleyse neden elele tutuşup ayşecik'in "hayat sevince güzel, sevince tatlı günler" isimli şarkısını söylemiyoruz ve hatta lay lay lom.

bir önceki blogda bahsi geçen huzura half literally-half metaphorically ulaşmış, kes/biç sezon finalini izlemiş, mio bagno keyfi yapmış, haftaiçi yapılması gereken işleri düşünmek yerine rocko's modern life izleyerek şuursuz bi şekilde sigarasını içen bir human being olarak; karmaşık duygulardan ve söylem çözümlemelerinden uzak bir blog yazasım vardı. başarmış olmalıyım. oh yeah i must have.

strawberry fields forever.