diyalektik materyalizm

3 günlük aradan sonra dişsiz ama gururlu bir genç kız olarak işe gittim. pek bir değişiklik yok, 2 hafta daha gidip geleceğiz işte, ama bunu bilerek işe gitmek de ayrı bir gariplikmiş. herneyse. bugün "erken kalkan yol alır" lafı nedemek gerçekten anladım, dişçiye gitmek için sabah erken kalktığımdan pek çok işimi de halledebildim. normal -öğleden sonralara kadar uyumayan- insanlar böyle yaşıyormuş demek. dişçiden çıkan sonuç da 3 ay içinde bir değişiklik olmazsa ve yukardakinin sevgili kulu değilsem sağ çaprazda görüldüğü gibidir.(ağlamak istiyorum sayın seyirciler evet.)

bir önceki postumda çok beğendiğim reklamlardan bir demet sunmuştum size, bu ara türk televizyasında da taktığım reklamlar var. ilki ümit karan reklamı. normal hayatında cümle içinde kullanamayacağı kelimeleri reklamda da kullanmasın bi zahmet kendileri. ikincisi suyumuzu idareli kullanalım reklamı. traş olurken, diş fırçalarken, bulaşık yıkarken dikkatli olalım. olalım da neden baba traş olurken yanındaki "erkek" çocuk diş fırçalıyor, anneye içerde yardım eden "kız" çocuk oluyor? evet battı kardeşim. kalıplaşmış türk aile yapısı bana battı ve batmaya da devam edecek; hayırlısıyla benim kızım olursa inönüde maç izlemeye de gidecek, oğlum olursa bulaşık makinesi de boşaltacak. sinirlendirmeyin beni.

son olarak da aklıma ne geldi, küçükken biz, ilkokul falan, biri ona bakarken "kendimi tren gibi hissettim" gibi zekice espriler yapmaya çalışan birtakım kızlar vardı. bir gün mahalleli çocuklardan biri bu lafa "arkadan mı bineyim önden mi" diye cevap vermişti. ozaman anlayamamışız ama şimdi alkışlar onun için gelsin.