ben bugün fenerbahçeli değilim

chelseali de değilim. baştan başlayalım. yurdumun futbol sohbetlerinin favori konularından biridir bu avrupa'da türk takımının maçı olması durumu. bir takım insanlar türkiye'nin ülke puanının yükselmesi durumunu öne sürer ve bu tip maçların milli bir mesele olduğunu söyler. diğerleri ise ezeli rakiplerinin kime karşı olursa olsun yenilmesinden haz duyarlar (bu olay literatürde başkasının skiyle gerdeğe girmek diye de geçer). bense bu iki gruptan da değilim. ilk grubun herhangi bir türk takımının avrupa maçına milli maç gözüyle bakmalarına, ikinci grubunsa kendi takımlarını içermeyen bir galibiyete bu kadar sevinmelerine anlam veremiyorum. insan kendi takımın olmadığı bir futbol maçını nötr izleyebilmeli bence. ille de gol olunca salyalar akıtmak durumunda değiliz, futbolu futbol güzelliği için izleyebiliriz değil mi? bazıları işin içinde türk takımı olmasının buna engel teşkil ettiğini iddia edebilirler ama ben buna katılmıyorum. bu noktada şunu da söylemekte yarar var (çok resmiyim), bazı insanlar 'bilmemkaçı yabancı olan takımın galibiyetine türkmüş gibi neden sevineyim' çıkışlarında bulunuyorlar ama bu da saçma; zira paraları olsa beşiktaş da galatasaray da fenerbahçe kadar yabancı transfer yapmak isterdi bence. herneyse, türk olduğum için heyecanla izleyeceğim tek maç milli takımın maçıdır, diğer türk takımları benim gözümde türk kimliğiyle değil, klüplerinin kimliğiyle o maçlara çıkıyorlar çünkü. (gerçi ben beşiktaşın avrupa maçlarında milli takım maçlarından daha fazla heyecanlanan değişik bir taraftarım ama neyse). kıssadan hisse, ben bu akşam maçı herhangi bir duygum olmadan, 'bakalım neler olacak' modunda izleyeceğim. iki tarafı da tutmuyorum çünkü her koşulda, her maçta, beşiktaşlıyım; sadece o kadar.