light up the sky like a flame

cumartesi günü yapacak daha mantıklı bir iş bulamadığımızdan kadim dostum aycan'la nada'ya gitmeye karar verdik. yalnız akşama doğru başlayan sağanak yağış şekerden yapıldığını zanneden gençlerimizi korkutmuş olacak ki tunalı baya boştu. "kışın sanki dışarı çıkılmıyor mu?" diyenler olacaktır ancak sanıyorum kendini koşullamakla alakalı, havanın güzel olması bekleniyorsa ama bok gibiyse ortamlar pek boş oluyor. nada'nın o boş hallerini daha çok sevdiğimizden memnun olduk, geçtik içeri siparişimizi verdik, karnımızı doyurduk, biraları götürdük, gecenin ilerleyen saatlerinin planını yaptık ve saat 11'e doğru nada'nın kalabalıklaşması ve asıl gideceğimiz mekandan önce bir pit stop da bien'de yapalım kararı neticesinde ben hesabı ödemek için bilgisayarımsı şeyin yanına gittim. adisyon ayrıntılarının yer aldığı bir tablo duruyor ekranda, işte masa no kim ilgilendi ne yediler falan filan. bir ne 'açıklama' kısmı var. ekrana bir baktım orada büyük harflerle "VOODOO GIRL" yazıyor. büyük harflerle diye belirttim ki kendi kendime çıldırdım bağırıyorum sanmayın. ben tabi jelatin hanımın kankası, bizim masamızla ilgilenen derya hanım ile gözgöze geldim, bu nedir nedim, o da bana "siz bilmeseniz de biz sizi biliyoruz" dedi. işte o saniye kendimi nasıl ünlü bir gurme gibi hissettim, nasıl götüm kalktı kelimeler kifayetsiz. onur baştürk kimmiş ulan, voodoo girl geliyor!

lütfen ama, işimle anılmak istiyorum!