do not formspring me (nasıl kelime oyunu ama)

internet hayatımıza girdi gireli, ya da şöyle diyelim, ekşi sözlük yazarı olmak sizi sosyal ortamlarda havalı yapmaya başladığından beri popüler deyimle "klavye delikanlıları" etrafımızı sarmaya başladı. tabii benim bu tabiri kullanışım birtakım forumlarda artistlik yapıp "ahan da adresim yiyorsa gel lan" çıkışlarına tepki veremeyen insan manasında değil; bazı sosyal paylaşım sitelerinde belli yerlere gelip, ki belli yerlere gelmek dediğim de işte normal standartların üzerinde insan tarafından takip edilmek, kendini birdenbire bir bok oldu zanneden insan manasında. bu tip insanlara buradan defalarca çemkirdiğime şahit olanlar çoktur. blogu fazla tıklanıyor diye okuyucularından tarikat gibi bahsedenleri de gördük, kitap yazacağına inananları da. sonunda geldiğimiz haklı nokta ancak gerçek hayatında bir bok başaramamış insanların sanal başarılarıyla bu derece övüneceğiydi.

burada şu parantezi de açayım, derdim insanın kendini ünlü gibi hissetme güdüsüyle değil asla; kaldı ki wingman'e yazmaya başladı diye carrie bradshaw havalarına giren, birileri onunla blog söyleşisi yaptı diye zevklenen, fikirlerine önem verdiği insanlar blogunu okudu da beğendi diye götü kalkan bir insan olarak o kadar ikiyüzlü olacak değilim. popülerlik, yaptığımız şeyin beğenilmesi elbette hoşumuza gidiyor, insanın doğasında var bu. vefakat sanal ortamlarda 'isim yaptın' diye götün başın ayrı oynamaya başladıysa yoo dostum yoo orada duracaksın. kapa parantez.

şimdi bu sosyal ortamlar böyle bir aldı başını yürüdü durumuna gelince, aman her yeni çıkan şeye atlayalım, aman eksik kalmayalım, olur da tutar o zaman "ohooo olum ben o ilk açıldığında üye olmuştum" diyebilelim modu oluştu insanlarda. işte bu son formspring.me dalgasını da buna bağlıyorum ben. yoksa kimsenin kendini o kadar da bir şey zannettiğine inanasım gelmiyor, konduramıyorum. başıma herkes prof oldu engin bilgileriyle bizi aydınlatacaklar ya "ask me anything" diyorlar. herkesin üye oluş sebebi farklı olabilir de, olayın çıkış noktası soru-cevap olduğundan insan ister istemez blog söyleşisi konseptiyle dalga geçenlerin koştur koştur üye oluşunu anlamlandırmakta zorlanıyor. kimse açık açık "ben hep kendimi ünlü gibi hissetmek istedim, orada da millet gelip sorular sorunca ben de havalı havalı cevaplar yazıp millete vay bee dedittirince hoşuma gidiyor" diyemiyor; bu sahtelik, kendini bilmezlik, bilip de bilmezden gelmelik de bana batıyor. sözüm bazı durumlarda meclisten içeri, bazı durumlarda dışarı. ona da siz karar verirsiniz boşuna demiyoruz herkes kendini bilsin diye. nasıl blog yazarken bile geriye dönük göndermeler, hatırlatmalar, pekiştirmeler yapıyorum tam bir eğitim neferiyim değil mi.

ha benim formspring.me hesabım olmadığından soramayacaksınız ben peşinen buradan söyleyeyim: pek çok sevdiğim blogger ve twitter arkadaşımı kurban ettim bu illete, acım büyük. bana bu yazıyı yazdıran a.k.a benim götüme giren çıkan da odur.