Sunday, January 24

Uğur Mumcu


17 yıl önce bugün, yine izmirdeydim. sokakta oynarken bir haber geldi. biri ölmüştü. çocukluk arkadaşım beliz, "annem çok ağlıyor" dedi. benim annem de ağlıyordu. anlayamamıştık.
biz şimdi anlıyoruz, annelerimizse hala ağlıyor. bu işi yapanların, örtbas edenlerin, çözemeyenlerin, hiçbirinin yatacak yeri yok.
onun mekanı cennet olsun.

7 comments:

Erdal Güngör said...

Faili meçhul cinayetleri çözemeyen,faili meçhuller utansın,onu çok özlüyoruz.

Uğurlar olsun....

Kasux said...

bu ülkede emeğiye hakkıyla geçinmeye çalışan gazeteciye iş imkanını bırak yaşama şansı bile vermiyorlar artık bir gazeteci adayı olarak çok tırsıyorum lan

Evren said...

sadece annelerimiz değil, her geçen gün bizler ve bizden sonrakiler de ağlıyor ne yazık ki... bu gidişle de daha çok ağlayacağız...

gribulut said...

memleketimizin acı hali. üzüntü veren bir durum

Eliza Doolittle said...

17 yil once dun, Ankara'da, onunla ayni sokakta oturuyorduk. Katledildigi gunku o korkunc gurultuden sonraki her 24 ocak'ta bizim sokaga binlercesi birakilan al karanfillerden birakiyorum yine ona, uzaktan da olsa...

Bu memlekete sadece varliklari ve yazilari, gorusleriyle belki de yuzyillar sonra kadri bilinecek iyilikler etmis ve bunlar icin katledilmis guzel insanlar, hepinizin topragi bol olsun.

moonchile said...

suikastten 2,5 ay önce muavenet muhribini vuran, tam 3 hafta sonra eşref bitlis'in uçağını düşüren, paşadan 2 ay sonra cumhurbaşkanını öldüren, özal'dan 2,5 ay sonra sivas'ta katliam yapan, sivas'tan sadece 3 gün sonra başbağlar'da bir köyü haritadan silen ve halen türkiye'nin taşaklarından tutmakta olanlar: aman sıkı tutun, bir kaçırdınız mı asıl o zaman koyucaz karanfili!

evet.

Ruhi Düzen said...

Bu ölenleri anma konusunda Flying dutcman ile anlaşıyor musunuz vudu hanım? Dikkatimi çekmiştir.