hamama giren terler

ankara'nın uzuv donduran soğukları ve "yılbaşında napıyoruz?" muhabbetleriyle hayat bulan aralık ayı, benim için bitmeyen hastalık ayı oldu ey okuyucu. bir türk filmi kadını zarafetinde kan tükürmek suretiyle yataklara düştüğüm o günlerden sonra bir türlü toparlanamayan bünyem sürekli arıza çıkartarak zaten sinir stres içinde geçen günlerime iyice sıkıntı katıyor, deliriyorum. gecelerim saçma sapan rüyalar, deli gibi terlemeler ve 2 saatte bir 'ben nerdeyim' hissiyle uyanmamı sağlayan ataklarla geçiyor son bir kaç gündür. millet christmasla yılbaşının farkını bilmeden "gavur bayramı kutluyoruz" cahilliği ve gudubetliğiyle şehrin tüm ışıklandırmalarından ve alışveriş merkezi çamlarından uzak dururken; ben "yeniyıl yeniyıl yeniyıl yeniyıl herkese kutlu olsun" şarkısını mırıldanarak armada senin ankamall benim gezip içimdeki o tüketici toplum insanını uyandırmak istiyorum. ama nafile; nihayetinde tüm cumartesi öğleden sonramı kadim dostlarım ayfer ve aycan eşliğinde 'terleyip hastalığımı atma' amacıyla hamamda geçiriyorum.

hamam çok başka bir dünya. düzenli olarak hamama gitme alışkanlığı olmayanların kafasında 5 yıldızlı otel formatı sosyetik göbek taşları belirdiyse üzgünüm, normal hamamlar pek de öyle olmuyor. bahçelievler hamamı apartmandan bozma bir yer olduğu için karacabey ve şengül hamamları gibi tarihi bir dokusu yok. keseci teyzelerin gülerken yumruk yaptıkları ellerini dostça birbirlerine vurup "kıı" lafını sıkça sarfettikleri bir yer. ağdacı en kritik hamlelerden önce muhabbet açıp aklını acıdan almaya çalışmak gibi ulvi ve psikolojik görevler üstleniyor. içerdeki müşteriler genelde 3'e ayrılıyor. bikinililer, yani çok fazla hamama gelip gitme alışkanlığı olmadığından kıyafet raconunu bilmeyenler. don-sütyenliler, yani hamama gelip giden ancak utangaç olduğundan tamamen soyunmaktan kaçınanlar. havvalar, yani allah ne verdiyse salınanlar. son grup genellikle yıllardan sonra yerçekimine karşı koyamamış memeleriyle önünüzden geçip duran ve geleceğiniz konusunda sizi bunalıma sokan yaşlı teyzelerden oluşuyor. ben ve kadim dostum aycan tabii küçüklüğümüzden beri hamam kültürünün içinde büyüdüğümüzden, bu bahsi geçen görüntüler bize doğal gelse de diğer kadim dostum ayfer ilk 15 dakikasını etrafı izleyerek ve çaya para vereceğimizi duyunca "girişe 15 lira verdik bari bir yerli içki dahil etselermiş" lafıyla tepkisini dile getirerek geçirdi. çıkarken saatlerimiz sanıyorum 3tü, kendimizi 2 kilo kadar vermiş ve tenimizi bir ton açılmış hissediyorduk. büyümüştük ve dünya kirlenmişti belki ama en azından biz temizdik; üstelik memelerimiz de şimdilik dikti.