her yaşadığım aşk / flört / seks tecrübesinden sonra farklı bir uyanma yaşayan bünyem hastalığın pençesinde işe gidemeyip mal gibi oturduğum şu günde yıllardır sisteme alınan bütün tetikleyicileri tek bir potada birleştirip ilişkilerde mutluluğun sadece iki maddeden oluşan formülünü açıklamaktan gurur duyar.
1. the reader: öncelikle (dil)bilimsel olarak da kanıtlanmış bir gerçek var ki satır aralarını okumaya, çıkarsama yapmaya bayılan bir cinsiz. her hareketten, her sözden bir anlam çıkartmaya çalışıyor olmamızın bir sebebi ya basit düşünce sistemleri ya da duygularını paylaşmayı sevmeyen yapıları yüzünden erkeklermiş gibi gözükse de bana kalırsa pek çok kadın doğası itibariyle o halde; dolayısıyla şu hayatta en nefret ettiğim lafların başında gelen "rahat ol" felsefesini bir formül olarak sunmayacağım zira genetik olarak belirlenmiş bir şeyi değiştirmek için yapabileceğimiz pek fazla bir şey yok. eninde sonunda gavurların "read into" dediği hadiseyi gerçekleştirip hareketlere-sözlere çoğu zaman aslında sahip olmadıkları anlamlar yükleyeceğiz madem, bunu işleri daha durağan hale getirecek şekilde yapmak mutluluğun bir numaralı formülü. örneklendiriyorum; bir adamla flört halindeyken adamın sokakta elimizi tutması, arkadaşlarının yanında da rahatça sarmaş dolaş olması falan genellikle "demek ki sadece yatmak kalkmak değil, daha düzgün bir şeyler istiyor, o da benden hoşlanıyor" hissi yaratır. doğru-yanlış çıkma olasılıklarını bir kenara bırakarak mentaliteyi şu şekilde değiştirmeyi öneriyorum: "böyle davranıyor demek ki 'aman elini tutmayayım da ilişki istiyorum sanmasın, aman sıcak davranmayayım da sadece yatıyoruz anlasın' hesaplarındaki küçük beyinli bir insan değil; içinden geldiği gibi hareket eden, hesap kitap yapmayan bir insan". işbu düşünce sizin de rahatlamanızı ve içinizden geldiği gibi davranmanızı sağlama potansiyeli olduğundan mutluluk yolunda önemli bir adım, go for it.
2. great expectations: mutluluğumuzun önündeki ikinci engel ise bir ilişki öncesi/sırasında karşı taraftan çok büyük beklentilere girmemiz ve bunların karşılanmaması sonucu duygularımızın aldığı darbeyle işten soğuyor olmamız. bunun için çözüm çok net gözüküyor, olayları akışına bırakmalı ve beklentilerden arınmalıyız ki bir şey yapılmadığında duyduğumuz hayal kırıklığı hissi yerini ummadığımız bir anda gelen güzel hareketin mutluluğuna bıraksın. işte ben bu noktada sıçtığım için bunun nasıl yapılabileceği konusunda pratik bilgiler vermekten acizim dostlar. bir, istediğim bir tepki gelmediği anda karşıdaki insanın karnesini eksilerle doldurmayı başaran tahammülsüzlüğüm ve iki, beklentilerimi kendime çok mantıklı gelen temellere dayandırışım beni ilişkilerde neredeyse mümkün olmayanı istemeye itiyor. bu noktada bir problem de ilişkideki tarafların beklentilere farklı anlamlar yüklemesi. örneklendiriyorum; ben flört halinde olduğum bir adamın bana yatarken mesaj atması, hastayken ya da moralimin bozuk olduğunu bildiği zamanlarda sabah uyanıp ilk iş bana bir nasılsın demesi gibi şeyler kovalayan ergen kafada bir insanım. bu beklentiler erkek tarafında zaman zaman "lan sevgili mi olduk hemen, hesap mı veriyoruz, yoklama mı alınıyor" gibi hisler yaratsa da benim bu beklentilere sahip olma sebebim çok başka. ben adamın gece yatarken bana mesaj atmasını aramızdaki ilişkinin mecburiyeti yüzünden değil, uykuya dalmadan önce benimle iletişim kurmak içinden geliyorsa istiyorum. ben hasta yatarken sabah aklına gelen ilk şey günlük işleriyle uğraşmak, maillerine bakmak, twittera bir şeyler yazmak değil; bana bir nasılsın demek olsun istiyorum. bunları göremeyince de karşı tarafın uzun vadede bana beklediğim şeyleri veremeyeceğine karar verip kendimi kapatıyorum. herkesin aynı zamanlarda aynı duygu yoğunluğunda olamayacağının farkında olsam da böyle şeylere zaman vermeyi, beklentilerimi düşürmeyi bir türlü beceremiyor, mutluluk yolunda ikinci ayakta yatıyorum.
 |
konuyla ilgili karizmatik şarkı sözü:
happiness seems to be loneliness
and loneliness killed my world |
