fancy seeing you in here

* çoğu zaman blogumda da bahsettiğim asosyal olma durumuma nihayet mantıklı ve mesleki bir açıklama getirmiş bulunmaktayım. bir yıl iki semester, her semester iki course, her course ortalama 20 öğrenci diye hesaplarsak; geçtiğimiz yıl (iş arkadaşları dışında) yaklaşık 60 tane yeni insanla tanışmak ve konuşmak durumunda kalan bünyem haliyle yeni insanlarla tanışıp sohbet etme stoklarını tüketti ve işten çıkınca tek isteği eve gidip sessiz sakin oturmak + tanıdık karakterleri izlemek oluyor.

* insan bazen kafasında abuk subuk bağlantılar kurarak konudan konuya atlar ve saçmasapan yerlere varır ya, işte öyle anlarda karşınızda bi insan varsa ve siz son geldiğiniz noktayı sesli söylerseniz baya garip bir durum yaşanıyor. misal:
X kişisi: sınavdan sonra eve mi gideriz burda bi iş yaptırırlar mı acaba?
Vudu kişisi: bilmem. (20 sn sonra) canım iskender istedi ya.
(20 saniyelik süreçte beynimde yaşananlar: yarım saatlik iş için araya 2 saat lunch koyuyolar geç çıkıyoruz - öyle uzun luncha ne gerek var halbuki - gerçi lunch uzun olunca rahat yemek yeniliyo - geçen sene iskenderciye gidiyoduk lan paso)

* geçen gün e2'de southpark izlerken uyuyakaldım, sonra da rüyamda conan o'brianı gördüm tüm gece. uyurken televizyonda olan bitenleri algılayabiliyor muyuz sizce bunu mu kanıtlamış oldum adımı bir bilim okuluna verirler mi?

* albümünün art work kısmına özen gösteren sanatçı/grupları (bkz. Gece) takdir ettiğim gibi, episode'larına isim koyarken özen gösteren senaryo yazarlarını da takdir ediyorum. genelde sex and the city'nin isimlerini çok beğenirim, ancak gelmiş geçmiş en yaratıcı isimli episode hiç şüphesiz will and grace'in 5. sezonundan, kevin bacon'ın konuk oyuncu olduğu ve grace'in yapay döllenme sonucu hamile kalıp kalmadığının merak edildiği "bacon and eggs"dir.

* hayatta en sevdiğim atasözlerinden biri: içinde patlayacağına götünde patlasın.

*