I look good in all seasons

sabah saatlerinde gölgede t-shirtle durmanın, öğleden sonra ise nefes almanın mümkün olmadığı cibiliyetsiz mevsim dönüşmesi günleri yaşıyoruz. aynı indirimden sonra geçiş olsun diye hazırlanan pre-collectionlar gibi, ne yaz ne sonbahar, saçma sapan bir mevsim. artık sonbaharın gelmesi, uzun kolluların giyilmesi, yeni alınan dar kotlarla bot-ince kazak kombinasyonları yapılması en büyük dileğimdir. ancak bugün bütün teacher trainerlar arasında birlikte çalışmayı istemediğim tek insanla çalışacak olduğum haberi yüzüme tokat gibi indiğinden, yukardakinin dileklerimi pek de umursadığını zannetmiyorum.

acaba bunun sebebi ramazan davulcularından nefret etmem mi? şimdi lütfen kimse gelenek görenek zöböröf diye çemkirmesin. böyle maniler, şiirler modunda takılan bir davulcu sayesinde uyansam her gece/sabaha karşı, inanın tek lafım olmaz. ancak kimsenin sahura kalkmak için onlara ihtiyaç duymadığı bir dönemde manasız tempo tutamayışlarıyla uykumun içine etmeleri sinirime dokunuyor.

bu esnada küçüklüğüme dair hatırlamalarım da devam ediyor. bizim eski evimizde klozet olduğundan, ben alaturka tuvalet nedir görmemiş bir çocuktum (saraylarda büyüdüm tadında oldu). ilkokuldaki en yakın arkadaşımın evine gidip de yerdeki siyah taşlı alaturka tuvaleti gördüğümde, "bu tuvalet pis" diye olay çıkartıp girmemiştim. zaten annem de öğrenci olduğum okulda öğretmen diye nöbetçiler beni dışarı çıkartmadıklarında "sen benim kim olduğumu biliyor musun" diye ciyaklayan, inanılmaz gıcık bir çocuktum ben. şimdiyse şeker gibiyim. yersen.