83lüyüm sexte güçlüyüm

bugün bana birşeyler oldu. zaten sabah yorgun argın uyandım, tek gözüm açık kalkıp sınav gözetmenliği zımbırtısını buldum, o uyku sersemi halimle nasıl bir umut acaba okulda olmam gereken saat 9 buçuk mu diye. tabii ki değilmiş, kalktım giyindim spor çantamı hazırladım taktım kulaklıkları çıktım. plan yapıyorum pilatesten sonra biraz da ağırlık çalışayım bi yarım saat en azından koşayım hazır bu ara eve iş götürülmeyen zamanlar kıymetini bileyim takarım kulaklıkları mis gibi dert yok tasa yok derken çat ipodun şarjı bitti. o an beni nasıl bir gün beklediğini anlayıp koşarak eve dönmeliymişim haberim yok. okula git öss gibi 4 saat sınavı gözet bi de o halinle. bana bi gelmeye başladılar. aman allahım. boynumu çeviremiyorum, boğazım ağrıyor (boğazlarım şişmiş dayımgillere gideyim dedim yolda şarzım bitti), vücudumda bi ağırlık, başım dönmeye başladı falan derken riske atamadım tabii, çöpe attım spor hayallerimi bindim servise eve geldim. bu arada bütün eşyalarımı spor çantama doldurmuştum, ekstra çanta yok yani yanımda, ama spor çantasını da eve taşımamın manası yok çarşamba yine okula götürülecek nihayetinde. doldurdum montun ceplerini. cüzdanı da elime aldım. pazara gider gibi çıktım okuldan.

eve geldim ilaç aldım yatıyorum. yanağımda bir kaşıntı hali. yine isim koymaya müsait bi sivilce çıkıyor diye düşünürken elimi bi attım biraz genişçe bir şişkinlik bölgesi. aynaya baktım böyle garip böcekler ısırınca insanı abuk bi şekilde kabarırsın ya öyle bir görüntü. 10 dakika sonra geçti. içime cin mi kaçtı acaba? kendimi şehirden uzaklara atayım, kabuğuma çekileyim, dinleneyim desem; iş var güç var nereye. kaldı ki hiç o tarz hayalleri olan da bir insan değilimdir. I heart digiturk ve internet. kendi iç sesimi dinleyecek olsam televizyonun sesini kısar öyle dinlerim nedir yani, bana göre değil doğayla başbaşa ruhumu arındırıyorum tripleri.

iş bu haldeyken yatmaktan sıkılıp geldim blogun başına blogger arkadaşlar çalışmış saolsunlar 100 tane okunmamış post. readerda onlara bakıyordum, yavaş açılıyor ne olduysa, dünyanın en sabırsız insanı olduğum yine kanıtlandı 3 saniye gecikiyor görüntü sağımda solumda yapacak iş arıyorum oturduğum yerden. allah biz koç burçlarına yardım etsin amin.

blogger dedim de, geçen şunu düşündüm, şimdi bin tane insan blog yazıyoruz, birbirimize yorumlar falan, ama bunların çoğu birbiriyle tanışmıyor ya. hele de ankarada, ne kadar muhtemel bir şey buraya yorum yazan bloggerlardan birinin arkamdaki masada oturuyor olması. böyle bir şey düşününce de film karesi gibi oluyor. garip. bu konudan da şuraya atlayacağım alakasızca, blograzzi denen şeyle hiç alakalı olmadım (bir kez kimdi godsyndromedu sanıyorum çakma voodoogirl var demişti de neymiş diye girmiştim) ama lisede popülerlik yarışması yapılıyor hissi veriyor oranın puanlama sistemi, ne kadar okunuyorsun, kankaların kimler falan gibi zımbırtıları. blogger facebook olmasın be hacı. rica ediyorum.

öyle bir post yazdım ki sonuna "msnde arkadaşlarımla müthiş eğleniyorum" copy/paste'i şart oldu.

e.b.:

kııızzz
e.b.:
senin için gittiğin yağmurla gel sarkısın isticem kral tv den
e.b.:
şimdi seyret