that rock on your finger's like a tumor

an itibariyle çalışmakta olduğum kuruma ilk başladığımda, sosyal ortam konusunda biraz kültür şokuna girmiştim. zira tömerhanemizde, hali hazırda hacettepe'den arkadaşlık kurduğumuz bir takım insanların üzerine bir kaç yeni arkadaş da eklenince, "the gang" oluşumuna varmak çok zor olmamıştı. biz orada "iş arkadaşı" değildik; şans eseri aynı iş yerinde çalışan arkadaşlardık.

burdaysa "hacı dünkü maç nasıldı yaa", "haftasonu if'e gittik bok gibiydi", "placebo yeni albüm kayıtlarını bitirmiş diyolar ne ayak?" muhabbetlerini mumla arıyor bu deli gönül. neden? çünkü burda herkes evli. benden büyükleri geçtim, benim yaşımdakiler ve hatta benden küçükler de. herkes ya evli ya hamile ya da zaten çocuğu var. dolayısıyla sosyal ortamda konu ya düğün, ya yemek tarifi ya da çocuğun okul maceraları. daralıyorum sayın seyirciler. insanın hayatı yaşayış şekli değişince sohbetleri de elbette değişecektir ancak ben evlenen bir kadının yemek ve çocuktan öte konu konuşmayacak kadar sığlaşmasını kabullenemiyorum. evlilik hayatı insanı bu kadar mı değiştiriyor yahu? eğer öyleyse, rica ederim bu bahsi kapatalım; zira benim henüz bir hayatım var.