bloggah

bir: takip ettiğim, çok okunan, ya da okuyucuyu sayısı çok olmasa da her yazısına bir sürü comment alan bloglara söyleyecek bir şeyim olsa dahi comment yazmaktan hiç hazzetmiyorum. zor yazıyorum yani. çünkü her yazıya "ellerinize sağlık çok güzel yazmışsınız", "bayılarak okuduğum bir yazı daha" falan gibi kız isteme gerginliğinde ve samimiyetsizliğinde yorumlar yazan insanlarla aynı kefeye konmak hiç hoşuma gitmiyor. nihayetinde hürriyet gazetesine okur mektubu gönderiyor değilim ve yorumlarıma 'am-çük-göt' gibi toplum tarafından ayıplanacak kelimeler ekleyebilme özgürlüğümün trt sohbet programı sunucusu ağızlarındaki insanlar tarafından elimden alınmaya çalışılması hoş değil.

iki: readera yazılarının tamamını koymayan yazarların amaçlarını çok merak ediyorum. bunu cidden söyledim. çünkü burdan bakınca, readera sadece ilk paragrafını koyarak okuyucunun ağzına bir parmak bal çalıp gerisi için zorla onu sitesine tıklattıran yazarın ne yapmaya çalıştığı pek anlaşılmıyor. amaç blogun okunmasıysa readerdan okumakla siteye gitmek arasındaki fark, okuyucu açısından readerın beyaz zemin üzerinde olması ve takip edilen her blogun aynı sayfada gözükmesi bakımından çok daha kolay olması. yazar açısından farkı nedir; bilmemek değil öğrenmemek ayıp olduğundan direk soruyorum.

üç: blograzzi puanı, arkadaş listesi, günün blogu falan gibi kavramları ilk duyduğumda "blogger facebook olmasın" çağrısı yaptığımı hatırlayanlar olacaktır. çünkü bu ortamları lisede popülerlik yarışına döndürmenin, gerek lisede popülerlik olgusunun tamamen amerikan filmlerinden öğrendiğimiz özenti bir davranış olması nedeniyle, gerekse blogun daha amatör ruhlu kalması gerektiğine olan inancım yüzünden bence pek bir alemi yok. neticede -farkında olmayanlar için soğuk duş etkisi yaratabilir ama- hiçbirimizin evi hollywoodda değil ve blogunuz ne kadar okunuyor olursa olsun kimse sahneden sizi prom queen ilan edip başınıza bir taç takmayacak. çok isteyen varsa bende üzerinde drama queen yazan bir taç var, onu vereyim fotoğraf çektirir geri verirsiniz.

iç ses: aslında alakası yok ama yazı bir şeye çok sinirlendim de çemkiriyorum gibi çıktı. neyse biri bir laf ederse okulun reisini çağırır dövdürürüm.