it's the fame that put words in her mouth, she couldn't help but spit them out

--> canım ülkemin social network sitesici ve forumcu çocukları nutella'ya tapmanın ve eternal sunshine, fight club gibi filmleri yere göğe sığdıramamanın 'cool'luk olduğunu düşünüyor ya, ben ona çok gülüyorum.

--> beşiktaş tribünlerinin yarattığı tezahüratlara saygı duymamak, o yaratıcılığı tartışmak zaten çok anlamsız; lakin tarihimizdeki bir tezahürata karşı sinirim, kabullenememem bir türlü azalmadı. kayahan bestesi bizimkisi bir aşk hikayesi. yapmayın nolur.

--> hayatımdaki insanları kolay silen, hataları affetmeyen bir yapım var kabul ediyorum hakim bey. bu işin son noktası adını anmak istemediğim şu filmle alakalı olarak vuku buldu. daha önceden takip ettiğim bir blogda bu filme övgüler yağdırılıp bana göre mükemmelliği tartışılmaz bir hollywood yapımına dil uzatılınca, blogu takip etmekten vazgeçtim. zevk renk meselesi değil bana göre, ben o filmi beğenen insanı sorguluyorum arkadaş. bu olayın üzerinden baya vakit geçti de itiraf.com olasım geldi birden.

--> haftasonu okumam gereken sınav kağıtlarını cumartesiden okudum ki sivasspor maçının üzücü bir sonucu olursa hıncımı pazar beberuhilerin kağıtlarından çıkarmayayım. böyle de düşünceli bir eğitim neferiyim işte.

--> dün gece rüyamda, seneye başlayacağım management in education master'ından sonra mensubu olduğum üniversitede sanat tarihi doktorası yapma kararımı açıklıyordum ve çok mutluydum. ne ayak?

--> readerdan okuduğum bir posta yorum yapmak üzere tıklayıp "Üzgünüz, aradığınız sayfa ..... adlı blogda yok" yazısını görünce elinden oyuncağı alınmış çocuk gibi hissediyorum.

--> uzmanlar pazartesi sendromuna kapılmamak için pazar gününü normal bir günmüş gibi yaşamamızı salık veriyor ancak ben uzun kahvaltı, maç izlemek ve saatlerce süren banyolar yapmak dışında pazar aktiviteleri hayal edemiyorum.

--> insan blog takip ederken ister istemez yazar hakkında bir görüntü oluşuyor kafasında. işte o görüntü beklenenden çok farklı olunca sesine bayıldığınız bir radyocunun çok çirkin olması gibi bir hayal kırıklığı anı oluyor. sevmiyorum onu.

--> geçen gün bir arkadaşı ziyaret amacıyla doğduğum ve büyüdüğüm semte gittim. ilkokulumun önünden falan geçtim. hissettiğim duygular nostalji kafasında romantik kız yazıları yazmaya çok uygundu ancak benden çıkmaz öylesi. o yüzden siz bu hafta -18 emo kızların ergenlik bunalımlarını ve aşk hakkındaki derin düşüncelerini okurken beni de düşünün, telepatik ve bombastik olalım.